W sprawie komunikacji miejskiej - stanowisko dr Krystyny Krzekotowskiej, kandydata na Prezydenta Warszawy Światowego Kongresu Polaków

Komunikacja miejska, zwłaszcza w tak dynamicznie rozwijającej się metropolii jaką jest Warszawa i miasta podwarszawskie - Grodzisk, Legionów, Nowy Dwór, Otwock, Piaseczno, Pruszków i Wołomin), to podstawowy problem, który rozwiązać powinny władze państwowe i samorządowe.

Niestety dotąd niewiele w tym zakresie zrobiono, a problem ten stał się dla Warszawiaków przysłowiowym węzłem gordyjskim.
Rozwiązanie tego problemu powinno zająć centralne miejsce w programach rozwojowych Państwa i miast.

Wymaga to wprowadzenia do urzędów państwowych i samorządowych na wszystkich szczeblach fachowców, w tym specjalistów w dziedzinie inżynierii ruchu drogowego.
Chodzi przy tym o to, aby byli to ludzie ze społecznikowską wrażliwością i sercem dla mieszkańców miast, umęczonych do ostatnich granic w ulicznym smogu, tracących czas i energię w zakorkowanych ulicach.
W tej dziedzinie, jak i w odniesieniu do wszystkich innych bolączek mieszkańców Warszawy w szczególno ci, musi przede wszystkim zniknąć - dotąd wszechobecna - znieczulica urzędnicza.

Odkorkować ulice polskich miast i m. st. Warszawy można i trzeba przez konieczne przyspieszenie budowy metra i jego przedłużenie do miast podwarszawskich, takich jak Piaseczno, czy Konstancin Jeziorna.

Przyspieszyć Trzeba budowę, mostów, obwodnic, miejsc parkingowych na obrzeżach miasta, ale także przez zastosować znaną na świecie i w Europie nowoczesną inżynierię ruchu drogowego.
Przeznaczone na ten cel środki Unii Europejskiej nie zostały dotąd wykorzystane i istnieje niebezpieczeństwo, że w ogóle przepadną, jeżeli stosowne projekty nie wpłyną na czas.

Mamy więc z jednej strony ogromne potrzeby mieszkańców miast, zwłaszcza takich aglomeracji, jak Warszawa, z drugiej natomiast strony mamy do czynienia z marnotrawieniem energii ludzkiej i Funduszy Europejskich, które powinny służyć poprawie warunków życia polskich Obywateli.
Nie dochodziłoby do tak katastrofalnego stanu komunikacji, jak i innych miejskich urządzeń, gdyby istniało zrozumienie władz, że funkcje w urzędach to nie synekury lecz służba obywatelom.

Wiele nieprawidłowości można wyeliminować przez lepszą organizację pracy urzędów i zatrudnianie fachowców, a nie tylko partyjnych kolegów.

Mieszkańców Warszawy nie można skazywać na uciążliwości związane z rozbudową prawie w samym centrum Warszawy dróg szybkiego ruchu.
Miastu potrzebne s± takie drogi, ale muszą one być usytuowane poza osiedlami mieszkaniowymi. Konieczna jest - przy podejmowaniu decyzji dotyczących mieszkańców - współpraca z mieszkańcami, jako najlepszymi ekspertami, znającymi swoje potrzeby i bolączki.
Dlatego moje hasło brzmi: WSPÓLNIE Z OBYWATELAMI DLA Obywateli.

Warszawa i miasta podwarszawskie mogą i powinny odegrać ważną± rolę w projektach europejskich i być siłą napędową rozwoju zarówno miast polskich, jak i wzorem dla innych miast innych nowych państw członkowskich.
Niezbędnym ku temu warunkiem jest poprawa stanu komunikacji miejskiej, przy wykorzystaniu (a nie marnowaniu) przeznaczonych na ten cel funduszy unijnych.