Jak uzyskać Licencję Zarządcy Nieruchomości lub Licencję Pośrednika w Obrocie Nieruchomościami.
Centrum Kształcenia Podyplomowego Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. R. Łazarskiego składa ofertę Studiów Podyplomowych Organizacji Pomocy Społecznej.
Nasza oferta jest adresowana do osób pragnących uzyskać Licencję Zarządcy Nieruchomości lub Licencję Pośrednika w Obrocie Nieruchomościami.
Zajęcia są tak prowadzone, by zainteresowani mogli uzyskać obydwie te licencje jednocześnie.
W tym roku dla uzyskania wspomnianych licencji nie ma wymogu zdania egzaminu państwowego.
Studia Podyplomowe na naszej Uczelni charakteryzują się wysokim poziomem merytorycznym i dużą użytecznością praktyczną.
Zachęcamy do zapoznania się z naszą ofertą na stronie internetowej www.lazarski.pl/ckp
W przypadku pytań prosimy o kontakt z dr Krystyna Krzekotowską - Kierownikiem Studiów Podyplomowych Zarządzania Nieruchomościami oraz Pośrednictwa w Obrocie Nieruchomościami 0 – 603/996 408, krzekotowska@krzekotowska.pl
Z wyrazami szacunku,
dr Krystyna Krzekotowska Prof. dr hab.Jerzy Kisielnicki
Kierownik Studiów Podyplomowych Dyrektor Centrum Kształcenia Podyplomowego
Uroczyste zakończenie Studiów Podyplomowych Zarządzania Nieruchomościami i Pośrednictwa w Obrocie Nieruchomościami w Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. R. Łazarskiego
dr Krystyna Krzekotowska
Gospodarowanie mieszkaniowym zasobem gminy na przykładzie m. st. Warszawy
Obowiązki gmin wynikające z ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego
W świetle ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.)) – zwanej dalej ustawą - do zadań własnych gminy należy tworzenie warunków do zaspakajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej (art. 4).
Gmina na zasadach przewidzianych w ustawie zapewnia lokale socjalne i lokale zamienne oraz zaspakaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach. Zadania te gmina wykonuje wykorzystując mieszkaniowy zasób gminy lub w inny sposób.
W celu realizacji powyższych zadań gmina może tworzyć i posiadać mieszkaniowy zasób gminy przeznaczony na wynajmowanie.
Od 1 stycznia 2005 r. dla wykonywania powyższych zadań gmina może wynajmować lokale od innych właścicieli i podnajmować je osobom, których gospodarstwa osiągają niskie dochody. Od podnajemców gmina może wówczas pobierać czynsz niższy niż ten, który sama opłaca właścicielowi lokalu (art. 20 ust. 2a).
Obowiązki gmin wynikające z uchwał rad gmin
Rady gmin są zobowiązane do uchwalania wieloletnich programów gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy oraz określania zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy (art. 21 ust. 1 ustawy).
Zasady te powinny określać w szczególności:
- wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniająca oddanie w najem lub podnajem oraz wysokość dochodu uzasadniającą zastosowanie obniżek czynszu,
- warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy,
- kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo zawarcia umowy najmu ,
- warunki dokonywania zamiany,
- tryb rozpatrywania i załatwiania wniosków o najem oraz sposób poddania tych spraw kontroli społecznej,
- zasady postępowania w stosunku do osób, które pozostały w lokalu opuszczonym przez najemcę lub w lokalu, w którego najem nie wstąpiły po śmierci najemcy,
- kryteria najmu lokali o powierzchni przekraczającej 80 m2.
Zasady wynajmowania lokali w świetle uchwały Rady m. st. Warszawy z dnia 9.07. 2009 r.
Rada m. st. Warszawy uchwałą LVIII/1751/2009 z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy uchyliła wcześniejszą uchwałę w tej sprawie, a mianowicie uchwałę Nr XLIII/1010/2004 Rady m.st. Warszawy z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy
W uzasadnieniu tej uchwały wskazano co następuje:
W dniu 2 października 2008 roku Rada m. st. Warszawy podjęła uchwałę Nr XLI/1272/2008 w sprawie wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem miasta stołecznego Warszawy na lata 2008-2012 (Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Nr 188, poz. 6785). W programie określono m. in. tendencję zmian zapotrzebowania na pomoc mieszkaniową miasta oraz działania na rzecz poprawy wykorzystania i racjonalizacji gospodarowania mieszkaniowym zasobem miasta stołecznego Warszawy. W wyniku analizy sytuacji założono, że w najbliższych latach systematycznie będzie wzrastać zapotrzebowanie na lokale socjalne, szczególnie na realizację wyroków eksmisyjnych. To z kolei ściśle łączy się z zagadnieniem wypłat odszkodowań dla właścicieli lokali, którzy uzyskali prawomocne wyroki eksmisyjne z prawem do lokali socjalnych. Kolejnym istotnym elementem w polityce mieszkaniowej miasta, wskazanym w programie, jest zwrócenie szczególnej uwagi na problem rodzin zamieszkujących w budynkach zwracanych dawnym właścicielom i podjęcie działań mających na celu pomoc w rozwiązaniu tych trudnych kwestii.
W nowej uchwale zwrócono szczególną uwagę na sytuację członków wspólnoty samorządowej, jakimi są:
· lokatorzy zamieszkujący w budynkach zwróconych dawnym właścicielom,
· emeryci i osoby otrzymujące świadczenie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji;
· rodziny wielodzietne;
· wychowankowie domów dziecka;
· osoby objęte dzielnicowymi programami wychodzenia z bezdomności.
Na podstawie dekretu z 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) Miasto zobowiązane jest do zwrotu nieruchomości na rzecz dawnych właścicieli, którym w przeszłości odebrano własność z naruszeniem ówcześnie obowiązujących przepisów. Niedobór lokali mieszkalnych po II wojnie światowej i znaczne zniszczenia miasta oraz koncepcje ustrojowe komunizmu spowodowały przydzielanie na podstawie decyzji administracyjnych lokali mieszkalnych położonych w tego typu budynkach. Regulacje stanowiące podstawę przydziału określone były w dekrecie z dnia 21 grudnia 1945 roku o publicznej gospodarce lokalami i kontroli najmu, ustawie Prawo lokalowe z dnia 30 stycznia 1959 roku oraz ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 roku – Prawo lokalowe.
Przemiany ustrojowe, zwłaszcza po wejściu w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku gwarantującej zasadę ochrony własności (art. 64 Konstytucji), spowodowały zintensyfikowanie procesu zwrotu nieruchomości, w których znajdują się lokale zajmowane przez najemców legitymujących się tytułem prawnym wydanym w okresie obowiązywania prawa lokalowego.
W uzasadnieniu następnie trafnie podkreślono, że żadne inne miasto, poza Warszawą, nie ma tak skomplikowanej sytuacji prawnej dotyczącej nieruchomości. W innych miastach występuje problem zamieszkiwania tzw. najemców kwaterunkowych w budynkach prywatnych, jednak w odróżnieniu od Warszawy, osoby te najczęściej miały pełną świadomość, iż zamieszkują w budynku prywatnym, gdyż zwykle nie odbierano dotychczasowym właścicielom prawa własności nieruchomości, a jedynie zasiedlano lokale na podstawie przepisów o publicznej gospodarce lokalami i szczególnym trybie najmu.
W Warszawie zjawisko to przybrało inną postać. Zgodnie ze wspomnianym wyżej dekretem z dnia 26 października 1945 roku, dotychczasowym właścicielom odebrano własność budynków, co w konsekwencji spowodowało, że osoby którym przydzielono lokale w tych nieruchomościach zamieszkiwały w przekonaniu, że budynki te stanowią własność Skarbu Państwa, a później samorządu terytorialnego.
W budynkach prywatnych znaczne podwyżki opłat czynszowych stawiają lokatora w dramatycznej sytuacji życiowej. Najczęściej konsekwencją tego są wypowiedzenia umów najmu oraz uzyskiwanie przez właścicieli eksmisyjnych wyroków sądu.
Z kolei trzyletnie wypowiedzenie umowy przez właściciela, który chce zamieszkać w należącym do niego lokalu, nie powoduje powstania ani po stronie właściciela, ani gminy obowiązku zapewnienia lokalu. Wydłużony okres wypowiedzenia umowy powinien, w zamyśle ustawodawcy, pozwolić najemcy na zapewnienie sobie innego mieszkania we własnym zakresie. Jednakże praktyka jest często inna. W zreprywatyzowanych budynkach zamieszkują często osoby niezamożne i niezaradne. W związku z powyższym nie są one w stanie same zaspokoić swoich potrzeb mieszkaniowych, co w konsekwencji bardzo często prowadzi do wyroków sądowych orzekających eksmisję.
Szczególnie trudna sytuacja w budynkach prywatnych dotyka głównie osób starszych, w wieku poprodukcyjnym, dla których jedynym źródłem utrzymania są świadczenia emerytalno-rentowe. Ponadto zajmowane przez te osoby lokale nie podlegają zamianie z urzędu, zamiana między stronami jest praktycznie niemożliwa, a wobec braku zdolności kredytowej inne drogi rozwiązania problemu mieszkaniowego są dla nich nieosiągalne. W zetknięciu z niejednokrotnie „wywindowanymi” przez niektórych właścicieli budynków opłatami czynszowymi osoby takie, chociaż w przeszłości sumiennie ponosiły opłaty związane z użytkowaniem lokali, nagle, bez swojej winy, stają przed dramatyczną sytuacją życiową.
Biorąc pod uwagę bardzo trudną, a często dramatyczną sytuację części osób zamieszkujących w budynkach prywatnych oraz uwzględniając konstytucyjną zasadę ochrony lokatora (art. 75 Konstytucji), proponuje się zmiany w przepisach lokalnych, które pozwolą na udzielenie faktycznej pomocy tej grupie członków wspólnoty samorządowej.
Stwierdzić należy, że niezależnie od miejsca zamieszkania osoby starsze: emeryci oraz osoby otrzymujące świadczenie z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, ponoszą znaczne koszty w stosunku do uzyskiwanych dochodów, na konieczną opiekę zdrowotną. Z uwagi na powyższe wyżej wymieniona grupa osób została objęta szczególną pomocą mieszkaniową poprzez zwiększeniem kryterium dochodowego.
Kolejną grupą członków wspólnoty samorządowej, której dotyczy szczególna regulacja, są rodziny wielodzietne. W uchwale zawarta została definicja rodziny wielodzietnej, zgodnie z którą jest to rodzina składająca się z rodziców (jednego rodzica) lub opiekuna prawnego, mających na utrzymaniu co najmniej czworo dzieci w wieku do 18 roku życia lub 25 roku życia w przypadku, gdy dziecko uczy się lub studiuje albo w przypadku posiadania przez dziecko orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo. Dla rodzin tych zwiększono kryterium dochodowe kwalifikujące do najmu lokalu komunalnego oraz przyznano im pierwszeństwo w zakresie najmu takiego lokalu. Należy podkreślić, że rozwiązanie dotyczące rodzin wielodzietnych zostało wprowadzone po raz pierwszy do przepisów prawa miejscowego.
Szczególną regulacją zostały również objęte osoby, które w związku z uzyskaniem pełnoletności opuściły całodobową placówkę opiekuńczo - wychowawczą lub zawodową rodzinę zastępczą. Z uwagi na brak możliwości uzyskania przez nie pomocy od rodziców, dla ww. grupy zwiększono kryterium dochodowe kwalifikujące do najmu lokalu komunalnego. Dzięki temu rozwiązaniu możliwe będzie udzielenie szerszej pomocy mieszkaniowej tym osobom.
Kolejną grupą osób, dla których przewidziano zwiększone kryterium dochodowe są osoby bezdomne objęte dzielnicowymi programami wychodzenia z bezdomności. Ponadto w uchwale przewidziano możliwość wydzielania przez zarządy dzielnic spośród zwolnionych lokali, tych, które wymagając remontu i przeznaczania ich do najmu jako lokale socjalne, na rzecz osób objętych takimi programami.
Uchwała przewiduje również wprowadzenie narzędzi umożliwiających racjonalizację gospodarowania zasobem mieszkaniowym Miasta. Są to m.in. rozwiązania w zakresie:
· ujednolicenia definicji dochodu kwalifikującego do najmu lokalu komunalnego;
· wykorzystania opróżnionych lokali położonych w budynkach szkolnych oraz użytkowanych przez szkoły;
· szerokiego współdziałania w zakresie realizacji zadań związanych z polityką społeczną (mieszkania chronione, programy wychodzenia z bezdomności);
· uregulowania zagadnień dotyczących lokali mieszkalnych stanowiących własność Miasta, które w przeszłości zostały przekazane do dyspozycji tzw. „służb mundurowych”;
· wprowadzenia nowego rozwiązania w zakresie możliwości przywrócenia tytułu prawnego do lokalu byłym najemcom lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu m. st. Warszawy, którym wypowiedziano umowę najmu z powodu zadłużenia czynszowego, spowodowanego uzasadnionym pogorszeniem sytuacji materialnej;
· wprowadzenia nowego rozwiązania w zakresie zasad oddawania lokalu przez najemcę do bezpłatnego używania oraz w podnajem.
W uchwale zastosowano definicję dochodu z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) oraz
przyjęto jako wskaźnik najniższą emeryturę.
W odniesieniu do lokali w budynkach szkolnych oraz użytkowanych przez szkoły przyjęto zasadę, że lokale te będą w pierwszej kolejności wykorzystywane na potrzeby dydaktyczno-oświatowe placówek, a dopiero w dalszej kolejności wynajmowane przy uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela ( Dz. U. z 2006r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.).
Uchwała zapewnia możliwość przekazywania przez Radę m. st. Warszawy lokali mieszkalnych jednostkom organizacyjnym Miasta na wykonywanie zadań realizowanych przez zawodowe rodziny zastępcze, całodobowe placówki opiekuńczo-wychowawcze oraz na prowadzenie mieszkań chronionych o których mowa w art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008r. Nr 115, poz. 728, z późn. zm.). W stosunku do aktualnie obowiązujących przepisów nowe rozwiązania porządkują dotychczasowe zasady i dają nowy impuls do tworzenia mieszkań chronionych w rozumieniu ww. ustawy.
Zagadnieniem po raz pierwszy uregulowanym w uchwale są lokale mieszkalne, stanowiące własność Miasta, pozostające w dyspozycji tzw. „służb mundurowych”. Na terenie Miasta znajduje się szereg lokali mieszkalnych pozostających w dyspozycji tych służb. Lokale te formalnie wchodzą w skład mieszkaniowego zasobu Miasta, jednak Miasto nie ma wpływu na kształtowanie stosunku prawnego osób zamieszkujących w tych lokalach, zatem pozbawione zostało w praktyce swoich uprawnień właścicielskich, co w szczególności przejawia się w braku możliwości wypowiedzenia umowy najmu, zawierania umów najmu itp. Natomiast w stosunku do tych lokali Miasto musi realizować, wynikający z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) obowiązek sprawnego działania instalacji i urządzeń związanych z budynkami, umożliwiających najemcy korzystanie z lokalu, a także zobowiązane jest do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem części wspólnych nieruchomości (ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Lokale te w przeszłości zostały przekazane do dyspozycji tzw. „służb mundurowych” i m.in. na podstawie art. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy – Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1997 roku, Nr 111, poz. 723) pozostają nadal w dyspozycji tych organów.
Zapewnienie w uchwale warunków do zawarcia umów najmu z tą grupą osób ma na celu skłonienie dysponentów do rezygnacji ze swoich uprawnień i zachęcenie ich do przekazania lokali (zajmowanych przez osoby, które zgodnie z przepisami resortowymi nie mają do nich uprawnień) właścicielowi, tj. Miastu.
Problem lokali pozostających w dyspozycji tzw. służb mundurowych, ze względu na uregulowania prawne, a także trudną współpracę między służbami a Miastem, wymaga rozwiązań systemowych. W uchwale zaproponowano mechanizmy, które przynajmniej w części umożliwią uporządkowanie ww. zasobu, jak również stanowią podstawę do odzyskania pełnej realizacji praw właścicielskich w stosunku do tych lokali (art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji).
Kolejne nowe rozwiązanie dotyczy możliwości ponownego zawarcia umowy najmu z byłym najemcą (nadal zamieszkującym w lokalu komunalnym), któremu wypowiedziano umowę najmu z powodu zadłużenia czynszowego, spowodowanego pogorszeniem sytuacji materialnej najemcy, po spłacie przez niego zadłużenia bądź po podpisaniu i realizowaniu porozumienia dotyczącego spłaty zadłużenia. W stosunku do aktualnych przepisów nowością jest umożliwienie ponownego zawarcia umowy najmu z osobą, która podpisała i realizuje porozumienie dotyczące spłaty zadłużenia. To rozwiązanie pozwoli zapobiec destabilizacji życiowej osób, które na skutek zdarzeń losowych (ciężka choroba, wypadek, utrata pracy, śmierć osoby bliskiej) utraciły czasowo zdolność finansową, a po jej ustabilizowaniu chcą spłacić zadłużenie, jednak mogą tego dokonać jedynie przy rozłożeniu należności na raty. Przepis ten pozwoli w sytuacjach wyjątkowych na ponowne zawarcie umowy najmu zajmowanego lokalu przy uwzględnieniu jednak, że z możliwości takiej były najemca będzie mógł skorzystać nie więcej niż jeden raz przez cały okres korzystania z lokalu komunalnego. Należy podkreślić, że przepis ma charakter fakultatywny i każdorazowo wiąże się z oceną sytuacji wnioskodawcy i okoliczności, które doprowadziły byłego najemcę do utraty tytułu prawnego do lokalu. Dzięki temu rozwiązaniu osoba ponownie uzyska tytuł prawny do lokalu, natomiast Miasto ureguluje stan prawny lokalu i odzyska w szybkim czasie należności.
Uchwała po raz pierwszy wprowadza zasady oddawania lokalu lub jego części przez najemcę do bezpłatnego używania oraz zakaz podnajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Miasta. Dzięki temu rozwiązaniu wynajmujący będzie miał realny wpływ na to kto, poza najemcą, będzie zamieszkiwał w lokalu i na jak długo zgoda ta zostanie udzielona. Pełna wiedza w tym przedmiocie będzie również przydatna przy rozstrzyganiu wniosków o wynajęcie lokalu po śmierci najemcy lub opuszczeniu go przez najemcę.
Jak podkreślono w uzasadnieniu „Intencją wprowadzenia niniejszej uchwały jest troska o dobro członków wspólnoty samorządowej w połączeniu z zapewnieniem właściwego gospodarowania zasobem mieszkaniowym Miasta, gdyż prawidłowo ukształtowane relacje stron stosunku najmu służą zarówno właścicielom, jak i lokatorom pod warunkiem, że żadna ze stron nie będzie swych praw nadużywać, każdy bowiem jest zobowiązany szanować wolność i prawa innych (art. 31 ust. 2 Konstytucji).”
Postanowienia ogólne
W postanowieniach ogólnych zawarto szereg ważnych definicji pojęć, którymi posługuje się uchwała.
W świetle § 1 uchwały ilekroć w uchwale jest mowa o:
- lokalu znajdującym się w budynku prywatnym – należy przez to rozumieć lokal niewchodzący w skład publicznego zasobu mieszkaniowego, a w szczególności objęty działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279);
- właścicielu – należy przez to rozumieć właściciela w rozumieniu cyt. wyżej ustawy,
- rodzinie wielodzietnej – należy przez to rozumieć rodzinę składającą się z rodziców (jednego rodzica) lub opiekuna prawnego, mających na utrzymaniu co najmniej czworo dzieci w wieku do 18 roku życia lub 25 roku życia w przypadku, gdy dziecko uczy się lub studiuje albo w przypadku posiadania przez dziecko orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo;
- gospodarstwie domowym – należy przez to rozumieć wnioskodawcę oraz osoby zgłoszone we wniosku do wspólnego zamieszkiwania w lokalu;
- dochodzie – należy przez to rozumieć dochód w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001r. Nr 71, poz. 734, z późn. zm.)), przy czym w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą, których dochód z tej działalności wynosi zero lub wykazywana jest strata albo działalność prowadzona jest w formie karty podatkowej, za dochód przyjmuje się zadeklarowaną kwotę przychodu, stanowiącą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne;
- dochodzie gospodarstwa domowego – należy przez to rozumieć dochody wnioskodawcy i osób zgłoszonych we wniosku do wspólnego zamieszkiwania w lokalu, wykazane ze wszystkich źródeł ich uzyskiwania i udokumentowane w szczególności przez: pracodawcę, ośrodek pomocy społecznej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wojewódzki urząd pracy, urząd skarbowy;
- minimum dochodowym – należy przez to rozumieć średni miesięczny dochód, o którym mowa w pkt 24, na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 6 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o najem lokalu lub datę wystąpienia przez zarząd dzielnicy/burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach, nieprzekraczający 160 % kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym i 220 % tej kwoty w gospodarstwie jednoosobowym, a także w gospodarstwie osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci), obowiązujący w dniu złożenia wniosku lub w dniu wystąpienia przez zarząd dzielnicy/burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach;
- niedostatku – należy przez to rozumieć średni miesięczny dochód, o którym mowa w pkt 24, na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie 6 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o najem lokalu, lub datę wystąpienia przez zarząd dzielnicy/burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach, nieprzekraczający 100 % kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie wieloosobowym i 130 % tej kwoty w gospodarstwie jednoosobowym, a także w gospodarstwie osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci), obowiązujący w dniu złożenia wniosku lub w dniu wystąpienia przez zarząd dzielnicy/burmistrza dzielnicy z żądaniem przedstawienia przez wnioskodawcę aktualnej informacji o dochodach;
- całodobowych placówkach opiekuńczo-wychowawczych – należy przez to rozumieć jednostki organizacyjne miasta stołecznego Warszawy określone w art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008r. Nr 115, poz. 728, z późn. zm.));
- zawodowych rodzinach zastępczych – należy przez to rozumieć rodziny zastępcze, o których mowa w przepisach ustawy wymienionej w pkt 28;
Kontakt mailowy w celu uzyskania pełnej informacji zapraszamy do kontaktu mailowego.
